Α.Λ.Μ.Α. #11

Ευγένεια στο διαδίκτυο - Δικαιώματα και υποχρεώσεις παιδιών και νέων στον ψηφιακό κόσμο

Παιχνίδι με λέξεις: https://wordwall.net/resource/62878309

Πόσο καλά γνωρίζεις τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης;

https://learningapps.org/watch?v=pg56rm93n23

παιχνιδι 1

 

 

Ματ σε 2 κινήσεις 1 (παίζουν τα μαύρα)

σκακι

Ο αυξανόμενος αριθμός των συμμετεχόντων σε πλατφόρμες διαδικτυακού σκακιού έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κινδύνου κυβερνοεπιθέσεων στον τομέα αυτό. Ειδικοί από την εταιρεία Kaspersky, ρωσικό πολυεθνικό πάροχο κυβερνοασφάλειας, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ανακάλυψαν ότι ακόμη και η Google Play έχει καταστεί πεδίο στοχοποίησης σκακιστών από κυβερνοεγκληματίες. Πράγματι, κατά την τελευταία δεκαετία με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, ο κόσμος του σκακιού ψηφιοποιήθηκε και μεταφέρθηκε από τα τραπέζια των μεγάλων σαλονιών σε διαδικτυακές πλατφόρμες και εφαρμογές, εντός των οποίων διεξάγονται παιχνίδια φιλικά μεταξύ συμμετεχόντων από όλο τον κόσμο, μέχρι και επίσημα τουρνουά. Η εξάπλωση όμως του σκακιού στο διαδίκτυο προσέλκυσε έναν μεγάλο αριθμό κυβερνοεγκληματιών, οι οποίοι με κακόβουλα λογισμικά όπως το Trojan και το Ransomeware, επιχείρησαν συνολικά 12 επιθέσεις με στόχο περίπου 140 σκακιστές. Τα λογισμικά αυτά, μεταμφιεσμένα σε εφαρμογές σκακιού, υποκλέπτουν στοιχεία, μεταποιούν πληροφορίες, συλλέγουν δεδομένο πιστωτικών καρτών ή προκαλούν βλάβες στους υπολογιστές. Επίσης, μέσω του adware, κακόβουλου λογισμικού για κινητά, ανοίγουν σελίδες διαφημίσεων με πρόσχημα το αίτημα του χρήστη, αποκτώντας έτσι και νομική κάλυψη.

Ένα ακόμη πρόβλημα που εντοπίζεται στον σκακιστικό κυβερνοχώρο είναι η χρήση αυτοματοποιημένων ρομπότ από παίκτες, με σκοπό την εύκολη νίκη και αύξηση της βαθμολογίας τους. Συγκεκριμένα, έχει διαπιστωθεί εκτεταμένη χρήση των ρομπότ, όταν πρόκειται για τουρνουά με χρηματικό έπαθλο. Αποκορύφωμα της παραπάνω απάτης αποτελεί η σύλληψη διεθνούς φήμης παικτών, αναγνωρισμένων από την FIDE (Διεθνής Σκακιστική Ομοσπονδία). Μια επιπλέον παραβατική ενέργεια στον χώρο του διαδικτυακού σκακιού αποτελεί η κατοχή διπλών και τριπλών λογαριασμών από αρκετούς παίκτες, ώστε να εξαπατούν τους συμπαίκτες τους, μαζεύοντας βαθμούς ELO από δύο λογαριασμούς και μεταφέροντάς τους σε έναν κεντρικό. Η τεχνολογία άλλαξε και τον κόσμο του σκακιού, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με νέες προκλήσεις. Για την αντιμετώπιση του κυβερνοεγκλήματος, οι διαδικτυακές πλατφόρμες και οι διεθνείς οργανισμοί βρίσκονται σε μια συνεχή διαδικασία αναβάθμισης και εξέλιξης των λογισμικών τους, με στόχο το fair play στον διαδικτυακό χώρο του σκακιού.

 
  

Που πας εσύ, άνθρωπε; Τι πας να κάμεις;

Πας την οικογένεια σου να στηρίξεις;

Πας το ψωμί σου να βγάλεις;

Ή μήπως πας, το σώμα σου να εγκαταλείψεις;

Τον νου σου να κουράσεις, τον εαυτό σου να ξεχάσεις;

 

Ένα κομμάτι σε παζλ χιλιάδων,

Όλα τόσο διαφορετικά, και όμως τόσο ίδια.

Δεν είσαι εσύ αυτός που γραφεί, όχι,

Αυτός που γραφεί είναι ένα άτομο θλιμμένο, χαμένο.

Χαμένο σε ένα φαύλο μοτίβο,

Σα μαριονέτα κρεμασμένη

Στις ασυναίσθητες χορδές του κουκλοπαίχτη.

 

Κουκλοπαίχτη που ξέρει ότι η κούκλα

Δεν κουράζεται, δεν πονά, δεν συναισθάνεται.

Αφηρημένη στην δουλειά της είναι,

Υπνωτισμένη από χαρτί πράσινο.

Εσύ όμως πίσω από δυο παράθυρα

Παρακολουθείς υπομονετικά.

Περιμένεις τον έλεγχο να ξαναπάρεις,

την μέρα σου να συνεχίσεις.

 

Είσαι υπηρέτης.

Είσαι υπηρέτης σε μια μηχανή

Δίχως ανάγκες, υπέρτατα τελειότερη από εσένα,

Σχεδόν δεν σε χρειάζεται.

Είσαι υπηρέτης

Σε αυτούς που με άνεση ζουν,

Ξέροντας τις ανάγκες σου, σε εκμεταλλεύονται,

Δεν μπορείς να αρνηθείς.

Είσαι υπηρέτης

Σε μια δουλειά, ατάλαντη, άψυχη, περιοδική,

Η τέλεια δουλειά για σένα, σαν μηχανή ο ίδιος.

 

ΕΙΣΑΙ ΥΠΗΡΕΤΗΣ

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΕΦΕΥΡΕΣΗ, Α

ΝΘΡΩΠΕ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕΣ

ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ,

ΧΑΝΕΣΑΙ.

ΠΟΥ ΠΑΣ?

 

Η κάθε λέξη είναι μικρή κι ασήμαντη.

Μέχρι να μπει σε μια πρόταση,

και να πάρει το ρόλο που θα καθορίσει τη σημασία της.

 

Αφού είναι άκακες

Πώς προκαλούν τόση σύγχυση;

Αφήνουν πληγές χαραγμένες,

τονίζουν ανασφάλειες, στιγματίζουν,

βυθίζουν όνειρα, διαλύουν,

μαυρίζουν ψυχές και καταστρέφουν ζωές.

 

Και τώρα είναι καταγεγραμμένες.

Δημόσιες. Εκτεθειμένες.

Λείπει η ιδιωτικότητα.

Τα όρια και τα φίλτρα απουσιάζουν,

αφήνοντας της λέξεις να ξεγλιστρούν γυμνές,

από τα δάχτυλα που πληκτρολογούν αδιάκοπα.

 

Αναρωτιέσαι:

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γιατί σ’ εμένα;

Πρόσεχα. Δε φταίω.

Δεν μου αξίζει.

 

Ήμουν προσεκτικός, παρατηρητικός.

Η ιδιωτικότητα και η ασφάλεια

υπερίσχυαν των επιθυμιών

και των παρορμήσεών μου.

 

Κι όμως, τίποτα δεν είναι αρκετό.

Απολύτως τίποτα.

Είναι απρόβλεπτος.

Είναι σκοτεινός.

 

Λάθος:

Είναι ένας διεστραμμένος κόσμος.

 

Για την ευγένεια και τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς είχε ακούσει πολλά. Πάρα πολλά. Από τη μαμά της, από τις δασκάλες σε όλες τις τάξεις του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού, του Γυμνασίου… γενικά από όλους όσους θέλησαν να την βοηθήσουν να συμπεριφέρεται σωστά και ευγενικά στον έξω κόσμο. Και μετά ήρθε και το διαδίκτυο. Κι εκεί της έμαθαν και άλλα: δικαιώματα και υποχρεώσεις στο διαδίκτυο, προστασία προσωπικών δεδομένων και νέους όρους όπως «Good digital citizen» και «Netiquette». Χιλιάδες διαλέξεις από τους γονείς της για τα ηλεκτρονικά ίχνη, για την επικινδυνότητα να ανεβάζει φωτογραφίες της στο Instagram, για την ευγένεια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την μετακόμιση της οικογένειάς της στην Ιταλία. Της ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί μακριά από τους φίλους της και τις παλιές συνήθειες. Σύντομα κατάλαβε ότι η καθημερινή επικοινωνία με την παρέα της θα γινόταν μόνο μέσω Instagram. Όλα της φαινόταν διαφορετικά. Δημοσίευε φωτογραφίες από την καινούρια της ζωή και τα συναισθήματά της εκφρασμένα σε μία ετικέτα: «Το παλιό ήταν καλύτερο….το παλιό σχολείο, το παλιό πάρκο, το παλιό καφέ..». Δεν είχε σκεφτεί τις συνέπειες μιας «δημόσιας ζωής». Σύντομα συνειδητοποίησε, με άσχημο τρόπο, πως οι φωτογραφίες της και τα σχόλιά της προσέβαλαν ορισμένα άτομα από τον νέο της κύκλο, τα οποία με πολλή αγένεια σχολίαζαν τις αναρτήσεις της. Delete και block? Όχι. Ήθελε δύναμη να τους αγνοήσει και να μην φερθεί κι εκείνη με παρόμοιο τρόπο. Ήθελε δύναμη να εφαρμόσει όλα όσα είχε μάθει τόσο καιρό. Ήθελε δύναμη να συνειδητοποιήσει ότι δεν έπρεπε ίσως και η ίδια να κρίνει τόσο γρήγορα την καινούρια της ζωή. Σταδιακά της έγινε ξεκάθαρο πως η ανωνυμία που προσέφερε το διαδίκτυο ήταν ελκυστική σε κάποιους, ακόμη και στην ίδια!

Τότε ήταν που αποφάσισε να αφήσει πίσω την παλιά της ζωή, ψηφιακά τουλάχιστον. Δεν ήθελε να μείνει προσκολλημένη στις αναμνήσεις της χωρίς να δώσει μια ευκαιρία σε καινούριες να τις αντικαταστήσουν. Αποφάσισε να σβήσει όλες τις αναρτήσεις. Όμως τα αρνητικά σχόλια την είχαν επηρεάσει σημαντικά. Κατάλαβε ότι το μόνο που επιθυμούσε ήταν θετικές αντιδράσεις στις δημοσιεύσεις της. Μία μόνο ιδέα τριγυρνούσε το μυαλό της. Αγνόησε κάθε σκέψη που την απέτρεπε από τον σκοπό της και γρήγορα έβγαλε την φωτογραφία. Δημοσίευση ή όχι;

Προειδοποίηση!!! Άμα νιώθεις ότι έχεις καλή καρδιά φύγε και μην διαβάσεις παρακάτω διότι ακόμη ζεις κάτω από βράχο και δεν έχεις μπει στην αληθινή πλευρά του ίντερνετ. Όσοι έμειναν λοιπόν, που σίγουρα θα είναι το 100%, ας συνεχίσουν με δική τους ευθύνη! Ειδικά αν είσαι και γονιός, πολύ δεν θα ήθελες να μάθεις γιατί το παιδί σου τσιρίζει στον υπολογιστή με τις χειρότερες λέξεις που έχεις ακούσει τα τελευταία 70 (αστειεύομαι!) χρόνια που ζεις? Ε, λοιπόν, σήμερα θα μιλήσω για την τοξικότητα του ίντερνετ! Ας ξεκινήσω λοιπόν με τα απλά που είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ειλικρινά, όσοι λέτε ακόμη ηλεκτρονικά παιχνίδια και δεν χρησιμοποιείτε τον αγγλικό όρο games για να τελειώνετε μια ώρα αρχύτερα δεν ξέρω τι να πω. Τέλος πάντων! Τα ΗΛΕΚΡΤΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ είναι η βασική αρχή της τοξικότητας των ανθρώπων επειδή μπορείς να κάθεσαι πίσω από το pc σου και να βρίζεις όλο το οικογενειακό δέντρο των συμπαικτών σου και των αντιπάλων σου χωρίς να σε νοιάζει ακόμη και εάν φταις εσύ που χάνεται το παιχνίδι! Παρακάτω θα δείτε ένα πινακάκι ενός χαλαρού gamer:

Χάνετε το ματς Κερδίζετε το ματς
Φταίει η ομάδα Εγώ τους κουβάλησα
Uninstall the game GG ez
Refund the skin Ez win
noob Ezzzzzzzzzzzzzz
 

Το δεύτερο μέρος που βρίσκεις αληθινή τοξικότητα είναι τα σχόλια στα Instagram reels. Εκεί ειλικρινά και εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Επίσης θεωρώ αυτονόητο να ξέρετε όλοι το Instagram. Όπως έλεγα τα σχόλια αυτά είναι από ανθρώπους που θα σε βαρούσανε ακόμη και εάν ήσουν στο πάτωμα χωρίς χέρια και πόδια. Καθόλου έλεος! Τώρα δεν μπορείτε να πείτε πώς δεν σας ενημέρωσα!

Θεσσαλονίκη, Τετάρτη 3 Νοεμβρίου

Επέστρεψα και πάλι στις σκέψεις μου…

Άνοιξα τα μάτια μου ευελπιστώντας να είναι όλα ένα ψέμα, όλα ένα κακό όνειρο. Δυστυχώς το βούισμα του κινητού μου, που ήταν ακουμπισμένο στο κομοδίνο δίπλα, μου έδωσε μία δόση πραγματικότητας και με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο εφιάλτης συνεχιζόταν ακόμα. Όλα σκοτεινά, όλα άχρωμα, μόνο σκέψεις που βομβαρδίζουν το κεφάλι μου αποτρέποντας το μυαλό από το να σκεφτεί καθαρά. Δεν άργησαν να πέσουν και τα πρώτα δάκρυα. Αρκετά τα είχα κρατήσει μέσα μου. Το βούισμα συνεχιζόταν. Δεν άντεξα, με απότομες κινήσεις άρπαξα την συσκευή και την απενεργοποίησα ευθύς! Δεν γνωρίζω την χρησιμότητα αυτής της πράξης. Μάλλον ήλπιζα πως όσο αγνοούσα την κατάσταση τόσο λιγότερη θα ήταν η επιρροή που θα ασκούσε πάνω μου. Αλλά μάλλον, έπεσα έξω…

Ξανά σκέψεις, μόνο που τώρα γεμίζουν το κενό οι απορίες. Μια λέξη από την οποία δεν κατάφερε ποτέ κανείς να ξεφύγει, πρωταγωνιστεί. Γιατί; Γιατί σε μένα; Όσο και να ψάχνω εξηγήσεις κάνεις δεν μπορεί να μου δώσει την απάντηση που θα με κάλυπτε. Όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει μία τέτοια πράξη.

Σήμερα στο μεγάλο διάλειμμα με προσέγγισαν κι άλλα παιδιά. Συνεχίζονται οι απειλές με τα βί- ντεο. Δεν ξέρω τι να κάνω, ντρέ- πομαι.Στο μάθημα δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, το μόνο που μου επέτρεπε το μυαλό να σκε- φτώ ήταν τρόπους να αποτρέψω την ανάρτηση των βίντεο στα so- cial media. Φοβάμαι για το τι μπορεί να συμβεί… Πόσο άσχημο όλο αυτό! Να βρί- σκεσαι σε μία άσχημη κατάστα- ση γνωρίζοντας πως δεν έχεις φταίξει σε τίποτα. Πολύ σκάρτος κόσμος τελικά ο κόσμος των social! Δεν μπορείς να «κρυφτείς» πουθενά. Τίποτα δεν διαγράφεται, τίποτα δεν ξεχνιέται. Η ντροπή που θα αισθάνομαι αν δημοσιευτεί προσωπικό μου υλικό δεν θα μπορέσει να «ξεπλυθεί» με τίποτα. Γιατί οι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Σε τι ωφελούνται κάνοντας τους άλλους να νιώθουν μειονεκτικά; Ρισκάρουν – και δεν το ξέρουν – στο παιχνίδι των social media, έναν κόσμο τόσο βαθύ, τόσο σκοτεινό που καλά-καλά ούτε οι ίδιοι δεν έχουν σκάψει, προτού βιαστούν να ρίξουν άλλους στον λάκκο.