Θεσσαλονίκη, Τετάρτη 3 Νοεμβρίου
Επέστρεψα και πάλι στις σκέψεις μου…
Άνοιξα τα μάτια μου ευελπιστώντας να είναι όλα ένα ψέμα, όλα ένα κακό όνειρο. Δυστυχώς το βούισμα του κινητού μου, που ήταν ακουμπισμένο στο κομοδίνο δίπλα, μου έδωσε μία δόση πραγματικότητας και με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο εφιάλτης συνεχιζόταν ακόμα. Όλα σκοτεινά, όλα άχρωμα, μόνο σκέψεις που βομβαρδίζουν το κεφάλι μου αποτρέποντας το μυαλό από το να σκεφτεί καθαρά. Δεν άργησαν να πέσουν και τα πρώτα δάκρυα. Αρκετά τα είχα κρατήσει μέσα μου. Το βούισμα συνεχιζόταν. Δεν άντεξα, με απότομες κινήσεις άρπαξα την συσκευή και την απενεργοποίησα ευθύς! Δεν γνωρίζω την χρησιμότητα αυτής της πράξης. Μάλλον ήλπιζα πως όσο αγνοούσα την κατάσταση τόσο λιγότερη θα ήταν η επιρροή που θα ασκούσε πάνω μου. Αλλά μάλλον, έπεσα έξω…
Ξανά σκέψεις, μόνο που τώρα γεμίζουν το κενό οι απορίες. Μια λέξη από την οποία δεν κατάφερε ποτέ κανείς να ξεφύγει, πρωταγωνιστεί. Γιατί; Γιατί σε μένα; Όσο και να ψάχνω εξηγήσεις κάνεις δεν μπορεί να μου δώσει την απάντηση που θα με κάλυπτε. Όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει μία τέτοια πράξη.
Σήμερα στο μεγάλο διάλειμμα με προσέγγισαν κι άλλα παιδιά. Συνεχίζονται οι απειλές με τα βί- ντεο. Δεν ξέρω τι να κάνω, ντρέ- πομαι.Στο μάθημα δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, το μόνο που μου επέτρεπε το μυαλό να σκε- φτώ ήταν τρόπους να αποτρέψω την ανάρτηση των βίντεο στα so- cial media. Φοβάμαι για το τι μπορεί να συμβεί… Πόσο άσχημο όλο αυτό! Να βρί- σκεσαι σε μία άσχημη κατάστα- ση γνωρίζοντας πως δεν έχεις φταίξει σε τίποτα. Πολύ σκάρτος κόσμος τελικά ο κόσμος των social! Δεν μπορείς να «κρυφτείς» πουθενά. Τίποτα δεν διαγράφεται, τίποτα δεν ξεχνιέται. Η ντροπή που θα αισθάνομαι αν δημοσιευτεί προσωπικό μου υλικό δεν θα μπορέσει να «ξεπλυθεί» με τίποτα. Γιατί οι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Σε τι ωφελούνται κάνοντας τους άλλους να νιώθουν μειονεκτικά; Ρισκάρουν – και δεν το ξέρουν – στο παιχνίδι των social media, έναν κόσμο τόσο βαθύ, τόσο σκοτεινό που καλά-καλά ούτε οι ίδιοι δεν έχουν σκάψει, προτού βιαστούν να ρίξουν άλλους στον λάκκο.